O mnie

Nazywam się Igor Janke i jestem dziennikarzem. Miejsce, w którym jestem dzisiaj to kumulacja wielu doświadczeń, które zbieram przez całe życie. Tak wyglądało moje życie społeczne i zawodowe:

1972

Jako pięciolatek łapałem słońce i dobrą energię

1981-85

W Gostyniu, sercu Wielkopolski, chodziłem od liceum i od razu zacząłem się buntować. Nosiłem długie włosy, jeździłem na festiwale do Jarocina i hippisowałem.

1986-91

Wspaniałe studia w najbardziej niezwykłym miejscu w Warszawie w tym czasie – Wiedza o teatrze w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Barwne pięć lat.

1988

Razem z przyjaciółmi założyliśmy w PWST oddział NZS i zostałem jego przewodniczącym. Załapaliśmy się na końcówkę obalania komuny.

1990-1991

Dziennikarskie początki w wolnej Polsce. Pierwsze teksty publikowane w tygodniku „Po prostu”.

1991- 1995

Pierwsza stała praca. Byłem reporterem, a potem szefem działu kultury „Życia Warszawy”.

1995-1996

Moja pierwsza, krótka przerwa w dziennikarstwie. Kierowałem promocją wydawnictwa Świat Książki, zorganizowałem m. in. Festiwal Warszawa Pisarzy.

1996-1997

Kierowałem działem publicystyki miesięcznika „Architektura-Murator” i pisałem do dziennika „Życie”.

1997-1998

Dość krótko byłem zastępcą redaktora naczelnego „Expressu Wieczornego”.

1998-2003

Moja wielka przygoda w zarządzaniu. Przez pięć lat byłem redaktorem naczelnym Polskiej Agencji Prasowej.

2003-2006

Kierowałem działem politycznym „Rzeczpospolitej”.

2006

W tym pamiętnym roku założyłem Salon24.pl, pierwszą polskiej platformę blogów społeczno-politycznych. Działo się.

2008

W 2006 roku „Rzeczpospolitej” opublikowałem artykuł „Nieznośna szybkość bloga”, a w maju dwa lata później tekst ten trafił na maturę z języka polskiego jako przedmiot analizy. Byłem trochę zaskoczony :)

2009

Ukazała się moja pierwsza książka – „POPiSowa kronika upadku”. Zbór tekstów z różnych lat o polityce.

2003-2013

Czas mojej intensywnej pracy publicystycznej. Prowadziłem programy w TVP, TV Puls, Polsat News 2 oraz w Radiu TOK FM. Komentowałem, pisałem analizy, reportaże, publikowałem wywiady.

2010

Niecały miesiąc przed katastrofą smoleńską otrzymałem Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za działalność w NZS z rąk prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

2011

Polska premiera mojej książki „Napastnik. Opowieść o Viktorze Orbanie”. Książka narobiła trochę zamieszania i została przetłumaczona na węgierski, niemiecki, angielski i słoweński. W tym samym roku zrobiłem też wywiad z prezydentem USA Barackiem Obama dla Salon24. I to też zrobiło trochę zamieszania.

2012

Założyłem Instytut Wolności, niezależny think tank.

2014

Jedząc pierogi z pewnym amerykańskim profesorem, wymyśliłem Szkołę Przywództwa Instytutu Wolności. Najlepsza rzecz, jaką wymyśliłem w życiu.

2014

Ukazała się moja książka „Twierdza. Solidarność. Walcząca. Podziemna armia”. Książka dostała nagrodę Historyczna Książka Roku. Tłumaczenia ukazały się w Niemczech, Czechach i na Węgrzech.

2013 – 2021

W tych latach miałem przerwę w dziennikarstwie i doradzałem biznesowi. Pracowałem dla kilkudziesięciu firm z Polski i świata. W tym czasie prowadziłem też jako wolontariusz Instytut Wolności i Szkołę Przywództwa. Zebrałem wiele ciekawych doświadczeń.

2021

Zostawiam biznes, wracam do dziennikarstwa. Start podcastu „Układ otwarty”. Nie zostawiam Instytutu Wolności i Szkoły Przywództwa.